Afkomst

Genealogie is een populaire bezigheid.  We zoeken onze identiteit mede in onze afkomst.  Mijn eigen interesse werd geactiveerd door het overlijden van onze kinderen.  De persoonlijke verbinding met toekomstige generaties was daarmee weggevallen. 

Deze constatering leidde vervolgens tot de gedachte dat ik weinig wist van de generaties die mij voorgingen.  In eerste aanleg kwam ik weinig verder dan mijn toen al overleden grootouders:  David Renkema en Jantje Egberts, Anthonie Timmers en Marrigje van Brussel. Hen had ik in mijn  jonge jaren nog meegemaakt.

Voor mij was dit een reden om te proberen wat meer te weten te komen over de achtergronden. Ik zag al snel dat het om families van landarbeid(st)ers, kleine boeren en boerinnen,  ambachtslieden, dienstmeisjes, huisvrouwen en vissers ging. Geen schrijvers en notabelen die eigen werken hadden achtergelaten.

Het familiewapen Renkema wijst op een adellijke afkomst. Maar niets is minder waar. Als het familiewapen al authentiek zou zijn, dan is de link tussen de dragers van dat wapen en mijn voorgeslacht niet bewezen. De oudste manlijke Renkema in mijn voorgeslacht – Willem Garmts – nam zijn achternaam van zijn moeder over.  

Het eerste document is het voorlopige resultaat van mijn poging iets meer te weten te komen van mijn naamgenoot en betovergrootvader.  Het was een spannende zoektocht die leidde tot allerlei contacten met verre familieleden en die ook leidde tot een schat aan genealogische informatie. Maar de persoon zelf bleef betrekkelijk vaag.

Het tweede document biedt een  verkenning naar de mogelijke relatie tussen de (inmiddels verdwenen) Renkemaheerd te Marum en mijn eigen voorouders. Het was een mooi project, maar de link is niet (meer) te leggen.